Het is warm in de woestijn
We wisten nu wel dat het gene pussyride zou worden maar dees....
De ochtend gestart op onzen drankstoker zijn koerke met e muesli'ke. Direct aan de KRKA watervallen omhoog om de eerste hoogtemeters van de dag te sprokkelen.
Onze aankomstplaats zou ni veel soeps zijn en daarom hadden we al, in kort overleg op ons knus kamertje de dag ervoor, beslist om de rit door te trekken tot de zee. Wisten wij veel dat dit DE rit van de derde week zou worden. 180km met 2700hm en 9 uur op de vlo. Met voorsprong DE zwaarste rit vooral kwa hoogtemeters op het einde de Challenge.
Met speciale aandacht voor ons kindje uit het hoge noorden die zichzelf in de zooi trekt bij deze temperaturen en ondanks zweten gelijk e rund zich lustig den berg opsleurt. Mijn respect is groot!!!
De dag vorderde niet echt en om 13h hadden nog altijd maar 60km in de benen. Wel met redelijk wat hoogtemeters maar toch, het is een mentale kwestie.
Tot overmaat van ramp stopte onze eindeloze asfalt en ging over in steenzever. Terug was geen optie, dus dan maar is kijken hoelang deze rotzooi kan duren, en dat was lang. Met stukken wandelen en alles zeer rustig rijden zijn we door deze 10km lange strook gekreffeld. Ik kon mijne vlo wel in de kant gooien, het zat mij goe hoog en de woorden die werden gewisseld waren op 1 hand te tellen. Het was niet zomaar een grind wegje maar met echt grote stenen en dat is niet gemaakt voor de koersvlo. Dat wij nog niet zijn platgereden mag een wereldwonder heten. Op onze routepapieren was het laatste deel van de route vd dag niet weergegeven. Misschien een chance. Jamahoela wat was dat...7km aan constant 10%. In de blekke zon omhoog, hier heeft mijne compagnon zich overtroffen. Zotten beer ist.
Aangekomen op onze bestemming van de route was duidelijk dat een overnachting hier niet van toepassing zou zijn. Hoe dat die enkelen hier overleven is mij een raadsel, de koeien bij den Boere moeten minder stank trotseren dan sommige hier. Vantijd stinkt het echt naar geiten en kieken kaka. Nu weet ik ook dat ik sneller berop jan rijden dan ne zotten hond uit Kroatië. Dat was wel effe zweten, dien gaf ni af en ik had geen goesting om mijn knoesellen te laten opeten. Gelukkig was de beest al moe als de Pé passeerde want bij mij kwam die achter mij uit een 'boerderij ' geschoten en Pé moest nog passeren. Gelukkig allemaal goed afgelopen.
Nu hebben we 50km van de rit van morgen al lekker afgewerkt en zien we nu terug de zee, YES.
Misschien straks nog verder wa verhaal maar ist dringend tijd om logie te zoeken. Tis al donker.
Bye folks
De ochtend gestart op onzen drankstoker zijn koerke met e muesli'ke. Direct aan de KRKA watervallen omhoog om de eerste hoogtemeters van de dag te sprokkelen.
Onze aankomstplaats zou ni veel soeps zijn en daarom hadden we al, in kort overleg op ons knus kamertje de dag ervoor, beslist om de rit door te trekken tot de zee. Wisten wij veel dat dit DE rit van de derde week zou worden. 180km met 2700hm en 9 uur op de vlo. Met voorsprong DE zwaarste rit vooral kwa hoogtemeters op het einde de Challenge.
Met speciale aandacht voor ons kindje uit het hoge noorden die zichzelf in de zooi trekt bij deze temperaturen en ondanks zweten gelijk e rund zich lustig den berg opsleurt. Mijn respect is groot!!!
De dag vorderde niet echt en om 13h hadden nog altijd maar 60km in de benen. Wel met redelijk wat hoogtemeters maar toch, het is een mentale kwestie.
Tot overmaat van ramp stopte onze eindeloze asfalt en ging over in steenzever. Terug was geen optie, dus dan maar is kijken hoelang deze rotzooi kan duren, en dat was lang. Met stukken wandelen en alles zeer rustig rijden zijn we door deze 10km lange strook gekreffeld. Ik kon mijne vlo wel in de kant gooien, het zat mij goe hoog en de woorden die werden gewisseld waren op 1 hand te tellen. Het was niet zomaar een grind wegje maar met echt grote stenen en dat is niet gemaakt voor de koersvlo. Dat wij nog niet zijn platgereden mag een wereldwonder heten. Op onze routepapieren was het laatste deel van de route vd dag niet weergegeven. Misschien een chance. Jamahoela wat was dat...7km aan constant 10%. In de blekke zon omhoog, hier heeft mijne compagnon zich overtroffen. Zotten beer ist.
Aangekomen op onze bestemming van de route was duidelijk dat een overnachting hier niet van toepassing zou zijn. Hoe dat die enkelen hier overleven is mij een raadsel, de koeien bij den Boere moeten minder stank trotseren dan sommige hier. Vantijd stinkt het echt naar geiten en kieken kaka. Nu weet ik ook dat ik sneller berop jan rijden dan ne zotten hond uit Kroatië. Dat was wel effe zweten, dien gaf ni af en ik had geen goesting om mijn knoesellen te laten opeten. Gelukkig was de beest al moe als de Pé passeerde want bij mij kwam die achter mij uit een 'boerderij ' geschoten en Pé moest nog passeren. Gelukkig allemaal goed afgelopen.
Nu hebben we 50km van de rit van morgen al lekker afgewerkt en zien we nu terug de zee, YES.
Misschien straks nog verder wa verhaal maar ist dringend tijd om logie te zoeken. Tis al donker.
Bye folks
Toch tof om alles zo nauw te kunnen volgen en wens jullie geen platten tube,een paar goei pinten en rust !
Byeeee