Een day after pil zou welkom zijn
28 juli 2015 - Karin Gornji, Kroatië
Geachte Belgen,
De regel is nogmaals bevestigd, de dag na dergelijke rit als gisteren is de form ver te zoeken. De dag begon met een fikse regenbui, gelukkig moesten we toen nog uit onze nest kruipen. Het enige nadeel was dat onze kleren op moetie hare wasdraad terug nat waren.
Een half uurke later was er opnieuw een hemels blauwe lucht en konden we een ontijtje bij de plaatselijke bakker. Het is dus de gewoonte om al hun ontbijtkoeken vol te steken met ofwel chocolade, confituur of kaas. Deze werden romantisch aan de kust verorberd alvorens onze rit aan te vatten. Dit viel al snel tegen door een tegenwind op een golvend parcours.
Ne resterende afstand van 127km werd al snel in vraag gesteld. We konden namelijk ne shortcut nemen om ook op de voorziene plaats aan te komen en na onze extra km's van gisteren zou dit betekenen dat er nog 70km overbleven. De keuze was voor ons snel gemaakt. Het kwik ging weer vlotjes richting 40°. Dus werden de karlovačko's aan de meet zeer gesmaakt. Vandaag gaan we proberen wat slaap van gisteren in te halen.
Eerst nog een plonske in de plaatselijke vijver van hemels blauw water en dan in onze airco kamer proberen goe te maffen. Het optimisme van gisteren was er vandaag dus niet. Maar de reden waarom wij samen ook deze dagen overleven ligt aan het feit dat we mekaar goed kennen en het kunnen verdragen om km's lang geen woord tegen elkaar te zeggen en dit niet als onaangenaam te ervaren. Gewoon elkaar de mentale strijd met jezelf laten aangaan. Ja soms is het een rollercoaster aan gevoelens en is de goesting ver te zoeken. Gewoon ne knuffel van de mensen die je graag ziet zou al wonderen doen. Tja knuffelen da doen we nog ni .
Dit moest een fietsuitdaging worden met de nodige aandacht voor de omgeving natuurlijk maar toch vooral een fysieke en mentale challenge.
Maar don't worry zo rap geven peppi en kokki ni af. Morgen weer een dag korter bij ons doel en iedere pedaalslag is er 1ne minder.
De weetjes:
Ik ( wagge) een kleine slaptitudekke heb gehad bij het bidonne vullen, gevolg mijn trekhaakske scheef. Maar net een wel gemikte steenslag dit was verholpen
De Pé nen olijfboom in zijnen hof wilt.
Karlovačko wordt uitgesproken als karlovatsjko
Hier sebiet ne pippo met een zweetvoor onze rust gaat verstoren door op zijn gitaar e lieke te jangelen
Wij ondertussen getrainde pizza eters zijn
Grtz,
De beachboys
De regel is nogmaals bevestigd, de dag na dergelijke rit als gisteren is de form ver te zoeken. De dag begon met een fikse regenbui, gelukkig moesten we toen nog uit onze nest kruipen. Het enige nadeel was dat onze kleren op moetie hare wasdraad terug nat waren.
Een half uurke later was er opnieuw een hemels blauwe lucht en konden we een ontijtje bij de plaatselijke bakker. Het is dus de gewoonte om al hun ontbijtkoeken vol te steken met ofwel chocolade, confituur of kaas. Deze werden romantisch aan de kust verorberd alvorens onze rit aan te vatten. Dit viel al snel tegen door een tegenwind op een golvend parcours.
Ne resterende afstand van 127km werd al snel in vraag gesteld. We konden namelijk ne shortcut nemen om ook op de voorziene plaats aan te komen en na onze extra km's van gisteren zou dit betekenen dat er nog 70km overbleven. De keuze was voor ons snel gemaakt. Het kwik ging weer vlotjes richting 40°. Dus werden de karlovačko's aan de meet zeer gesmaakt. Vandaag gaan we proberen wat slaap van gisteren in te halen.
Eerst nog een plonske in de plaatselijke vijver van hemels blauw water en dan in onze airco kamer proberen goe te maffen. Het optimisme van gisteren was er vandaag dus niet. Maar de reden waarom wij samen ook deze dagen overleven ligt aan het feit dat we mekaar goed kennen en het kunnen verdragen om km's lang geen woord tegen elkaar te zeggen en dit niet als onaangenaam te ervaren. Gewoon elkaar de mentale strijd met jezelf laten aangaan. Ja soms is het een rollercoaster aan gevoelens en is de goesting ver te zoeken. Gewoon ne knuffel van de mensen die je graag ziet zou al wonderen doen. Tja knuffelen da doen we nog ni .
Dit moest een fietsuitdaging worden met de nodige aandacht voor de omgeving natuurlijk maar toch vooral een fysieke en mentale challenge.
Maar don't worry zo rap geven peppi en kokki ni af. Morgen weer een dag korter bij ons doel en iedere pedaalslag is er 1ne minder.
De weetjes:
Ik ( wagge) een kleine slaptitudekke heb gehad bij het bidonne vullen, gevolg mijn trekhaakske scheef. Maar net een wel gemikte steenslag dit was verholpen
De Pé nen olijfboom in zijnen hof wilt.
Karlovačko wordt uitgesproken als karlovatsjko
Hier sebiet ne pippo met een zweetvoor onze rust gaat verstoren door op zijn gitaar e lieke te jangelen
Wij ondertussen getrainde pizza eters zijn
Grtz,
De beachboys
Dees moet afzien zijn, de Pe wordt alsmaar scherper....
Geniet er nog van mannen.
Jullie rijden een rit waar sommigen een heel jaar moeten voor trainen.
Echte beren bestaan nog.
Grtz
Fred.
nog het beste voor de laatste dagen