Ter land ter zee en op den boot.
Beste volgers,
Na een zware dag gisteren was de lokroep voor een frisse karlovačko en wat eten voor de beer veel groter dan het zoeken naar een slaapplaats. De avond was al aan het vallen met als gevolg dat we de lichten op onze fiets hebben mogen installeren voor de zoektocht naar overnachting. Vermits de baan redelijk druk was zijn we dan ook aan het eerste beste "appartement" gestopt voor een welverdiende nachtrust. Ik heb in ieder geval de oogjes snel toegedaan en ze zijn 's morgens pas open gegaan. Mijne compagnon test zijn ogen graag nog eens tijdens de nacht door ze af en toe te gebruiken. De rit van vandaag liep de hele tijd naast de kust en met een bootje zouden we dan uiteindelijk op het schiereiland in het dorp Trpanj uitkomen waar we ook ergens zouden overnachten. Laat ons eerst en vooral duidelijk maken dat de kust hier genen biljaar is zoals onze Belgische kust. Hier heb je den berg en daarnaast loopt de kust. Onze vorige kustkilometers waren dan ook best stevig op en af. Maar we hadden meer schrik van hoe de beentjes de kilometets van gisteren zouden hebben verteerd. Wonder boven wonder bleken deze bij ons beiden redelijk soepel te draaien en de kustweg zelf liep zachtjes op en af dus alles zat best wel mee. We reden van het ene kustdorpje naar het anderen in een aangenaam zonnetje, overal lagen de mensen wat op het kiezelstrand te zonnen of te dobberen in de zee. De goesting om ons er ergens bij te leggen was er wel maar tijd daarvoor hadden we niet. Nekeer stoppen voor ne cola of twee zat er dan weer wel in. Bijna aan de haven aangekomen kwam er een klein hongerke op en was het tijd voor iets te eten. Nadien dan maar verder om het bootje te nemen, maar dat bootje bleek nog niet zo lang geleden vertrokken te zijn dus zaten we vast. Mischien hadden we toch beter dat eten wat laten wachten, maar ja als ge het allemaal op voorhand wist he. Een uur een half op een terrasje dan maar zitten in afwachting van het bootje. "Dan dachten we eens op tijd te kunnen aankomen en eventueel nog wat kilometers te rijden van de rit van morgen en op tijd te stoppen maar dat zat er dus niet echt in". Eindelijk aangekomen op het (schier)eiland was het al onmiddelijk merkbaar dat er weer goed geklommen zou worden. Zoals afgesproken op de boot gingen we er toch nog 25 bij rijden tot aan het volgende dorp aan de zee. En jawel vanaf km 1 was het omhoog maar het ging verbazend goed met het klimmen. En er is nog wel wat geklommen geweest die laatste kilometets van de dag. Maar met de gedachte rondrijden dat "alles wat je nu aan het rijden bent morgen minder is" doet wonderen. Hier op het schiereiland hebben blijkbaar zware bosbranden zitten woeden vorige week en dat was nog goed merkbaar. Hier en daar nog wat smeulend hout en er was zelfs nog een kleine brand te zien. De dode diertjes die we soms roken hadden plaats gemaakt voor de geur van verkoold hout. Was best wel indrukwekkend om tussen compleet verbrande bossen te rijden. Eindelijk aangekomen aan het dorp langs de kustlijn hielden we halt om een slaapplaats te zoeken. We hadden er al eentje op voorhand opgezocht via airb&b en het moest toch wel lukken zeker dat we er net voor stonden. Een prachtig appartement op 10m van het strand, 2 apparte bedden en dat voor 45euro. Niet twijfelen wij blijven hier. De fietskleren werden nog even gewassen en te droge gehangen en dan was het tijd voor een duik in het water. Nadien een douchke nemen en iets gaan eten om morgen de laatste dag van onze fietsuitdaging aan te vangen. We staan nog een 95km van ons eindoel Dubrovnik vandaan en morgen gaan we van elke km genieten.
Enkele weetjes;
- Onze twee trouwe rubberen cirkels beginnen nu toch kleine scheurtjes te vertonen. Ma ze zullen het toch nog een kleine 100km moeten volhouden.
- wij morgen de dag met een dubbel gevoel zullen starten, enerzijds blij dat we er bijna zijn en anderzijds spijt dat het dan over is.
- wij eigenlijk nog genen ene keer ambras of een woordwisseling hebben gehad. Tijd om daar morgen iets aan te doen :-).
- ik mijn verhaaltje hier heb geschreven onder nen boom op een bankje met ne karlovačko en zicht op zee en het bergachtige vasteland op dr achtergrond.
Groetjes van de mannen die er bijna zijn.
Na een zware dag gisteren was de lokroep voor een frisse karlovačko en wat eten voor de beer veel groter dan het zoeken naar een slaapplaats. De avond was al aan het vallen met als gevolg dat we de lichten op onze fiets hebben mogen installeren voor de zoektocht naar overnachting. Vermits de baan redelijk druk was zijn we dan ook aan het eerste beste "appartement" gestopt voor een welverdiende nachtrust. Ik heb in ieder geval de oogjes snel toegedaan en ze zijn 's morgens pas open gegaan. Mijne compagnon test zijn ogen graag nog eens tijdens de nacht door ze af en toe te gebruiken. De rit van vandaag liep de hele tijd naast de kust en met een bootje zouden we dan uiteindelijk op het schiereiland in het dorp Trpanj uitkomen waar we ook ergens zouden overnachten. Laat ons eerst en vooral duidelijk maken dat de kust hier genen biljaar is zoals onze Belgische kust. Hier heb je den berg en daarnaast loopt de kust. Onze vorige kustkilometers waren dan ook best stevig op en af. Maar we hadden meer schrik van hoe de beentjes de kilometets van gisteren zouden hebben verteerd. Wonder boven wonder bleken deze bij ons beiden redelijk soepel te draaien en de kustweg zelf liep zachtjes op en af dus alles zat best wel mee. We reden van het ene kustdorpje naar het anderen in een aangenaam zonnetje, overal lagen de mensen wat op het kiezelstrand te zonnen of te dobberen in de zee. De goesting om ons er ergens bij te leggen was er wel maar tijd daarvoor hadden we niet. Nekeer stoppen voor ne cola of twee zat er dan weer wel in. Bijna aan de haven aangekomen kwam er een klein hongerke op en was het tijd voor iets te eten. Nadien dan maar verder om het bootje te nemen, maar dat bootje bleek nog niet zo lang geleden vertrokken te zijn dus zaten we vast. Mischien hadden we toch beter dat eten wat laten wachten, maar ja als ge het allemaal op voorhand wist he. Een uur een half op een terrasje dan maar zitten in afwachting van het bootje. "Dan dachten we eens op tijd te kunnen aankomen en eventueel nog wat kilometers te rijden van de rit van morgen en op tijd te stoppen maar dat zat er dus niet echt in". Eindelijk aangekomen op het (schier)eiland was het al onmiddelijk merkbaar dat er weer goed geklommen zou worden. Zoals afgesproken op de boot gingen we er toch nog 25 bij rijden tot aan het volgende dorp aan de zee. En jawel vanaf km 1 was het omhoog maar het ging verbazend goed met het klimmen. En er is nog wel wat geklommen geweest die laatste kilometets van de dag. Maar met de gedachte rondrijden dat "alles wat je nu aan het rijden bent morgen minder is" doet wonderen. Hier op het schiereiland hebben blijkbaar zware bosbranden zitten woeden vorige week en dat was nog goed merkbaar. Hier en daar nog wat smeulend hout en er was zelfs nog een kleine brand te zien. De dode diertjes die we soms roken hadden plaats gemaakt voor de geur van verkoold hout. Was best wel indrukwekkend om tussen compleet verbrande bossen te rijden. Eindelijk aangekomen aan het dorp langs de kustlijn hielden we halt om een slaapplaats te zoeken. We hadden er al eentje op voorhand opgezocht via airb&b en het moest toch wel lukken zeker dat we er net voor stonden. Een prachtig appartement op 10m van het strand, 2 apparte bedden en dat voor 45euro. Niet twijfelen wij blijven hier. De fietskleren werden nog even gewassen en te droge gehangen en dan was het tijd voor een duik in het water. Nadien een douchke nemen en iets gaan eten om morgen de laatste dag van onze fietsuitdaging aan te vangen. We staan nog een 95km van ons eindoel Dubrovnik vandaan en morgen gaan we van elke km genieten.
Enkele weetjes;
- Onze twee trouwe rubberen cirkels beginnen nu toch kleine scheurtjes te vertonen. Ma ze zullen het toch nog een kleine 100km moeten volhouden.
- wij morgen de dag met een dubbel gevoel zullen starten, enerzijds blij dat we er bijna zijn en anderzijds spijt dat het dan over is.
- wij eigenlijk nog genen ene keer ambras of een woordwisseling hebben gehad. Tijd om daar morgen iets aan te doen :-).
- ik mijn verhaaltje hier heb geschreven onder nen boom op een bankje met ne karlovačko en zicht op zee en het bergachtige vasteland op dr achtergrond.
Groetjes van de mannen die er bijna zijn.
Liefde is : uw ventje met zijne best maat meer dan 2.000 km te laten fietsen om in Dubrovnik aan te komen.
P.S. : gaan jullie nu echt nog 3 dagen city-trippen of gewoon chillen en afkicken ?
Groeten van het thuisfront !