dag 3, leven als jagers in het bos

Beste lezers,
Nadat we gisteren als helden werden onthaald en onze hotelkamer al tot een puinhoop hadden omgetoverd. Zijn we in de lokale Italiaan gaan eten. We gaan geen recensies beginnen schrijven over de plaatselijke keuken vermits we andere zorgen aan ons hoofd hebben. Voor het slapengaan dat niet te lang op zich liet wachten namen we nog even ons roadbook door. Effe slikken nadien en een klein vleugje van koud zweet kwamen over ons heen. Waar zijn we in godsnaam aan begonnen. Met deze gedachte gingen we de volgende dag van start, wat een korte rit (110km) ging worden hadden wr besloten om gewoon door te rijden zodat we de dag nadien niet voor verassingen kwamen te staan (rit van 160km). De dag begon met een mooie klim doorheen het bos. Maar de mooie gladde asfalt begon meer en meer op een mtb wegje te lijken en onze banden werden meteen op de proef gesteld. De veldrit carrière van wagge wierp meteen zijn vruchten af. Terug op de baan peddelden we rustig verder en nog één stevige klim kregen we voor de wielen. Na al die korte en lange hellingen waar de kar ons niet echt bij helpt, kregen we door de alround biker himself een ingeving ingefluisterd. (Deze persoon zit tevens ook in onze fietsclub en kan ook andere one liners uit de mouw toverenen.) Maar nu hadden we er echt baad bij "tijdens het klimmen, moet de cadans en de versnelling zo in balans staan dat er amper kracht wordt gebruikt maar het lichaamsgewicht zijn ding kan doen". Snelle tijden ga je er niet mee halen maar efficiënt is het wel. Met een goed gevoel in de benen ruilde de rustige wegen zich meer om tot stadsverkeer. Op de N33 tijdens een vloeiende kop overname reed de gendarmerie nietsvermoedend achter ons. Iets verder mochten we het aan de kant gaan uitleggen. Oui, oui, on va a dubrovnik. Dan is het goe maar zijt voorzichtig (in het frans uiteraard). Laat op de middag bereikte we ons einddoel van die dag en met de belofte van gisteren avond starte we de route van de volgende dag en off we go. Na de paar uren extra rijden slaapplaats zoeken dan maar. Camping voorbijgereden, mensen die ons naar de burgemeester sturen of naar volgende dorpen. Het begon stillekes tijd te worden om iets te vinden. Dan maar survival he dachten we. Tussen 2 dorpen veldwegje ingeslagen, de fietsen in een jachershut gestoken, tent in het bos, koude ravioli met stokbrood, in den blote u met een fles water "wassen" om dan een gevecht tegen de muggen te beginnen. Na de te kleine slaapzak heeft de beer van de hoop ook nog een kapot matteke. Nu gaan we de slaap proberen vatten na een 1/2 litertje bier te hebben genuttigd maar de beestjes die rond onze tent zitten snuffelen zullen het niet gemakkelijk maken. Is het een vogel, is het een haas, nee dat is het niet het zijn herten en hopelijk geen everzwijnen die je niet ziet.

Groetjes uit het bos